Niagara Falls
najwyższe: American i Bridal Veil (welon panny młodej), rozdzielone wąską Luna Island, gdzie
woda spada z postrzępionych skał w 60-metrową czeluść. Największe wrażenie wywiera jednak
zakrzywiona w kierunku Kanady Horseshoe (podkowa).
Niagara powstała 12 tys. lat temu, kiedy topniejące lodowce, cofając się na północ, uwolniły wody
jeziora Erie, które spłynęły do jeziora Ontario. Wówczas wodospady leżały 7 mil w dół rzeki, ale
wskutek erozji gruntu przesunęły się na obecne miejsce. Nocą wodospady są barwnie
podświetlone, a wielu twierdzi, że najpiękniej wyglądają zimą, kiedy ziemia pokryta jest śniegiem,
a woda zamienia się w lód.
Łódki, ścieżki, wieże widokowe i helikoptery docierają jak najbliżej rozpryskującej się kurtyny
wodnej. Nocą wodospad jest podświetlony, a zabarwione blaskiem reflektorów masy wody
spadają w ciemność, tworząc niezwykły widok. W zimowej scenerii zamarzająca woda układa się w gigantyczne sople.
Po stronie amerykańskiej najpiękniejszy widok rozciąga się z Prospect Point Observation Tower
(wieży obserwacyjnej; 0,50 $) i z miejsca u stóp budowli, gdzie z hukiem przelewa się woda.
Równie wspaniała panorama kaskady Horseshoe roztacza się z Terrapin Point na Goat Island, pośrodku rzeki.
Warto wybrać się na wycieczkę łodziami Maid of the Mist, które wyruszają spod wieży
obserwacyjnej (8,50 $). Z Goat Island można zjechać windą do Cave of the Winds (jaskini wiatrów)
położonej u podnóża wodospadu, bardzo blisko kurtyny wodnej (5,50 $).
Łączony bilet na zwiedzanie wszystkich atrakcji kosztuje 16 $. Można też odbyć 20-minutowy
spacer przez Rainbow Bridge do Kanady (0,25 $ w każdą stronę). Trzeba mieć ze
sobą paszport; warto też zasięgnąć informacji o amerykańskich przepisach imigracyjnych obowiązujących cudzoziemców.
Podziwiając Niagarę, warto pamiętać, że ogląda się tylko połowę całkowitej masy wodospadu –
druga część kierowana jest wprost do elektrowni wodnych. Cała historia tego inżynierskiego
osiągnięcia przedstawiona jest w Niagara Power Project Visitor Center w pobliskim Lewiston.
