Pałac króla Minosa
położona około 6 km na południowy wschód od Iraklionu,
u stóp gór Ida, słynąca z odkrytych tam w 1899 r.
przez Arthura Evansa rozległych ruin pałacu pochodzącego
z lat 2000-1400 p.n.e. (okres kultury minojskiej),
zwanego pałacem Minosa lub labiryntem kreteńskim.
Był to jeden z największych i najwspanialszych pałaców minojskich,
położony u północnych wybrzeży Krety. Jego powierzchnia obejmowała około 2 ha
i miał łącznie ok. 1500 pomieszczeń.
Pałac wielokrotnie ulegał zniszczeniom, po czym był odbudowywany i przebudowywany.
Początkowo główne wejście prowadziło monumentalnymi schodami od południa.
Później jednak umieszczono je od strony północnej, a więc od strony morza i portów.
Znaleziono tam, częściowo zrekonstruowany, wielki hol kolumnowy.
Z centralnego podwórza, wyłożonego kamiennymi płytami, prowadziły wejścia do pomieszczeń reprezentacyjnych.
Najsłynniejszym z nich była Sala Tronowa. Podłoga była tutaj wyłożona kamienną posadzką z zachowanymi resztkami czerwonej farby.
Pod ścianami umieszczono kamienne ławy oraz tron z kamienia gipsowego. Po jego obu stronach były wyobrażenia dwóch gryfów.
W pobliżu wybudowano także szereg innych, mniejszych pokoi (m.in. kuchnia i łazienka).
Nieopodal znaleziono pozostalosci obszernej klatki schodowej prowadzącej na wyższe poziomy.
Stopnie schodów były w kolorze białym, natomiast zwężające się ku dołowi kolumny, w kolorze czerwonym.
W pałacu znajdowały się jeszcze inne hole (np. Hol Podwójnych Siekier), a także tzw. Megaron królowej,
kolejne pomieszczenie noszące prawdopodobnie reprezentacyjny charakter oraz warsztaty garncarskie i kamieniarskie oraz magazyny.
Zajmowały one północną i zachodnią część pałacu. Magazyny znajdowały się w wykopanych w ziemi jamach, wyłożonych ołowianymi płytami.
Ściany i podłogi pomieszczeń pałacowych były zdobione malowidłami, w tym także figuralnymi.
Szczególną uwagę zwracają te zdobiące południowe wejście do pałacu, a także Damy w Błękitach, odkryte w części południowo-wschodniej pałacu.
Około 1450 p.n.e. Achajowie zajęli Kretę. Sam pałac zniszczono ostatecznie około 1400 r. p.n.e.
